Saturday, October 27, 2007

Dreams


I've always said that as long as we have dreams to follow, we are healthy and alive.
It's never too late to pursue any dream of ours whatsoever regardless our age or any other obstacle that may arise. The sky's the limit and as a wise friend of mine once said, the only reason obstacles exist is because they are to be surpassed. And I strongly believe that the future is only what we make of it. Here's one of my favorite poems by none other than the world renowned Greek poet Constantine P. Cavafy

Body, Remember . . .

Body remember, not only how much you were loved,
not only the beds on which you lay,
but also those desires for you
that glowed plainly in the eyes,
and trembled in the voice - and some
chance obstacle made futile.
Now that all of them belong to the past,
it almost seems as if you had yielded
to those desires - how they glowed,
remember, in the eyes gazing at you;
how they trembled in the voice, for you, remember, body.

C.P. Cavafy

4 Comments:

Equilibrium said...

Κάποιο τυχαίο εμπόδιο ε?...

Συγχώρα με το προτιμώ στα ελληνικά:

"Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στην φωνή — και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες — πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κύτταζαν·
πώς έτρεμαν μες στην φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα."

Όσο για το τυχαίο εμπόδιο, που ματαιώνει τα όνειρα, έχω να πω, ότι οι πράξεις μας μιλούν για μας, ακόμη κι αν χρειαστεί εμείς να κάνουμε το πρώτο βήμα:

Δύο νέοι, 23 έως 24 ετών
____________________________

"Απ' τες δεκάμισυ ήτανε στο καφενείον,
και τον περίμενε σε λίγο να φανεί.
Πήγαν μεσάνυχτα - και τον περίμενεν ακόμη.
Πήγεν η ώρα μιάμισυ· είχε αδειάσει
το καφενείον ολοτελώς σχεδόν.
Βαρέθηκεν εφημερίδες να διαβάζει
μηχανικώς. Απ' τα έρημα, τα τρία σελίνια του
έμεινε μόνον ένα: τόση ώρα που περίμενε
ξόδιασε τ' άλλα σε καφέδες και κονιάκ.
Κάπνισεν όλα του τα σιγαρέτα.
Τον εξαντλούσε η τόση αναμονή. Γιατί
κιόλας μονάχος όπως ήταν για ώρες, άρχισαν
να τον καταλαμβάνουν σκέψεις οχληρές
της παραστρατημένης του ζωής.

Μα σαν είδε τον φίλο του να μπαίνει - ευθύς
η κούρασις, η ανία, οι σκέψεις φύγανε.

Ο φίλος του έφερε μια ανέλπιστη είδησι.
Είχε κερδίσει στο χαρτοπαικτείον εξήντα λίρες.

Τα έμορφά τους πρόσωπα, τα εξαίσιά τους νειάτα,
η αισθητική αγάπη που είχαν μεταξύ τους,
δροσίσθηκαν, ζωντάνεψαν, τονώθηκαν
απ' τες εξήντα λίρες του χαρτοπαικτείου.

Κι όλο χαρά και δύναμις, αίσθημα κι ωραιότης
πήγαν - όχι στα σπίτια των τιμίων οικογενειών τους
(όπου, άλλωστε, μήτε τους θέλαν πια):
σ'ένα γνωστό τους, και λίαν ειδικό,
σπίτι της διαφθοράς πήγανε και ζητήσαν
δωμάτιον ύπνου, κι ακριβά πιοτά, και ξαναήπιαν.

Και σαν σωθήκαν τ' ακριβά πιοτά,
και σαν πλησίαζε πια η ώρα τέσσερες,
στον έρωτα δοθήκαν ευτυχείς."

(Κωνσταντίνος Π. Καβάφης)

dokisisofi said...

ola einai mia aftapat ksereis pou potizei tin aftareskeia mas
den ipirxan oute epithimies
oute tremoula
oute tipota

Katerina said...

μπλέ όνειρα ....

Axis Mundi said...

@ocean soul, μπλε όπως ο ουρανός, όπως η θάλασσα.